kerst tussen de wilde dieren

Voor de lees liefhebbers onder ons; dit keer een extra lang verhaal!

De donderdag voor de kerstvakantie was het voor de dames weer tijd om richting het Fuoni Hospital te gaan en voor Nathan om richting het trainingscentrum te gaan. Nathan gaat na de kerstvakantie een workshop in business in het traingscentrum geven, waarbij allemaal ondernemers aanwezig zullen zijn. Een super leuke uitdaging. Het traingscentrum is erg blij dat Nathan er is en waarderen zijn hulp heel erg. Dat maakt het natuurlijk nog veel leuker om te doen.
Voor de dames begon de dag weer vroeg. Na de lange daladala rit kwamen we aan in het ziekenhuis. De verloskamers bleken helaas leeg te zijn, dus geen bevalling voor ons vandaag. Om onszelf toch maar nuttig te maken hebben we ons opgesplitst en hebben we een lading baby’s aan de weegschaal gehangen, controles bij de zwangere vrouwen gedaan en heeft Marjan meegelopen met de huisarts. De huisarts was ook weer een ervaring op zich. Privacy staat hier niet in het woordenboek en er kwamen wonden voorbij waarvan ik maar even niet uit zal leggen hoe die eruit zagen. Omdat je blank bent (een mzungu!) gaan ze er van uit dat je alles kunt en weet, dus ze laten gewoon alles aan jou over en gaan er zelf bij zitten kijken.. Zelfs wanneer de baby’s bijna tegen het dak springen wanneer ze een injectie krijgen, is er niemand die uit zichzelf bedenkt om even te helpen. Het is natuurlijk ook veel interessanter om te zien hoe een mzungu dat zelf oplost..
Om de dag af te sluiten hebben we een bezoekje gebracht aan de tandarts. Zoals we al gehoord hadden was dat nogal horror hier dus wij waren natuurlijk erg benieuwd! Nadat we live getuige waren van het trekken van menig tand en kies konden we deze ervaring zelf ook delen. Feit is dat de tandarts hier enkel over tangen beschikt. Een boor en dergelijke zijn hier nog niet uitgevonden dus een gaatje betekend trekken. Toen er een jongen met ontzettende kiespijn kwam, die een ontsteking in zijn wortel bleek te hebben, brak echt mijn klomp. Hij werd met een antibiotica kuur naar huis gestuurd met de boodschap; kom over een paar weken maar terug als de ontsteking over is want dan pas kan de kies getrokken worden. Die zal niet lekker slapen de komende weken, arm kind.

Vrijdag was het tijd om onze Hollandse ‘bleke’ huidjes maar weer even wat zon te gunnen en de nodige vitamine D aan te laten maken dus hebben we heerlijk aan het strand gelegen. Aangezien we het vrijwilligershuis tot vandaag geboekt hadden, hadden de 4 meiden besloten zaterdag te vertrekken naar een resort. Nathan wilde graag met twee andere huisgenootjes de Spice tour doen dus die heeft deze nacht in het vrijwilligershuis doorgebracht. Zaterdag hadden we ons dus opgesplits; Nathan richting de Spice tour, de 4 vrouwen op weg naar een resort. Nathan vond de Spice tour erg geslaagd en heeft zijn algemene kennis wat betreft kruiden behoorlijk opgeschroeft.
Dan krijg je de 4 vrouwen die samen naar een resort vertrokken, daar kan niks fout gaan denk je dan.
Aangekomen in Makuti resort bleek het een prima resort te zijn, op het wat verpauperde terrein na. Het zwembad zag er prima uit dus wij waren tevreden. En toen gingen we lunchen… Op de nogal-totaal-niet-uitgebreide menu kaart stond een pasta salad, altijd goed. Omdat Tamara laat maar zeggen niet heel erg dol is op vis, vroeg ze voor de zekerheid nog wat er in zat. Iets verder dan ‘sla, tomaat, komkommer en ui’ kwam de serveerster niet, dus het zal wel goed zijn. Toen ze na 1,5 uur onze lunch kwamen brengen bleek het nogal een vissige pasta te zijn vol met tonijn. Helaas dus geen pasta salade voor Tamara maar een droog hamburgerbroodje met nutella, want om nou wéér 1,5 uur op een nieuwe pasta te wachten.. Toen we even later (lees; 2 uur) de rekening kregen, stond de pasta van Tamara er gewoon op. Het personeel sprak vrijwel geen Engels dus ze stuurde de manager. En daar was hij hoor; jong binkie, onder de tattoos... Toen wij uitlegden wat er aan de hand was waren we nogal verbaasd naar zijn reactie. Hij beweerde dat wij het personeel als stront behandelde, dat wij geschreeuwd hadden en dat wij racisten waren. Waar dat allemaal vandaan kwam zal zelfs Joost niet weten, want die manager was nog geen seconde in de buurt geweest. Na een nogal lange discussie waarbij het stoom nog net niet uit onze oren kwam hadden we besloten dat het een slecht plan was om in dat resort nog te blijven. Toen de mananger vertelde; ‘100 klanten zijn tevreden en jullie als enige niet, dus het was gewoon BAD LUCK’ waren we er echt wel klaar mee. We konden ons geld terug krijgen dus hebben een taxi gebeld en ons naar een ander resort laten brengen. Meteen waren we al blij dat we deze keus gemaakt hadden want het was echt een paradijsje! We hebben die avond heerlijk gegeten, en de zondag doorgebracht aan het ontzettend mooie zwembad. Aan het eind van de dag zijn we, met ook Nathan weer van de partij, uit eten geweest in Stone Town en hebben we met heerlijke cocktails geproost op de komende vakantie.
Maandag was het inpak-stress-dag en vooral kleren-handwas-dag.

We kregen vandaag ook nog leuk nieuws! Het kwartetspel is, vinden wij, erg mooi geworden en inmiddels helemaal af. We hebben 10 onderwerpen gemaakt met op elk kaartje een passend plaatje en relevante informatie. Het moet alleen nog afgedrukt en gelamineerd worden. Printers en lamineerapparaten zijn nogal zeldzaam op dit eiland dus de kosten bij print shops zijn niet heel erg laag. Aangezien we behoorlijk wat pagina’s dubbelzijdig moeten printen, het spel in kleur willen en elk kaartje en handleiding van het spel gelamineerd willen hebben, zijn de kosten uiteindelijk nog redelijk hoog. We waren dan ook erg blij dat de organisatie ‘Het andere reizen’, waar vanuit wij het project uitvoeren, liet weten dat zij ons een bedrag willen schenken om gedeeltelijk in deze kosten te voorzien! Na de kerstvakantie willen we het spel laten drukken etc. en op de scholen, het Rahaleo center en in de villages waar we allemaal zijn geweest voor onze research, langs brengen.
We hopen dat ze er blij mee zullen zijn en dat er veel gebruik van wordt gemaakt.
Maar dat na de vakantie, nu eerst; SAFARI!

Dinsdag ochtend vroeg zijn we vertrokken richting de Ferry. Na 2 uur nog-net-niet-kotsend over de reling gehangen te hebben kwamen we aan in Dar es Salaam. Zoals google ons al verteld had; vies, stoffig, bruin en druk, heeeel druk. Het hotel lag een stukje buiten het centrum dus s’avonds hadden we een taxi gepakt naar een leuk restaurantje; black tomato. Verder bleek er in het centrum vrij weinig te doen dus we wilden na het diner weer terug naar het hotel. Een taxi chauffeur hing al half uit zijn auto zo graag wilde hij ons brengen, dus vooruit.. Onderweg kwamen we erachter waarom hij het niet zo druk had. Hij reed ontzettend hard langs een file op een eenbaansweg, oftewel meneer was lekker aan het spookrijden. Helaas werd zijn formule-1 actie beëindigd door een agent die ineens uit de file kwam springen. Meneer-de-taxi-chauffeur stopte netjes en werd naar de kant geseind. Na een fantastische schijnbeweging trapte hij zijn gas in en sjeesde weg. De politieagent kon hem niet meer tegenhouden maar sloeg nog wel even last minute zijn buitenspiegel eraf met zijn blote hand, arme man.. De taxi chauffeur was blijkbaar bang dat hij nog achtervolgd zou worden door een politie of iets dergelijks (weten wij veel watvoor criminele acties deze meneer nog meer uitgehaald heeft in zijn leven) en reed als een gek allemaal steegjes in. Ik weet zeker dat, toen hij midden in een donker buitenweggetje stopte en een niet-al-te-klein-mes onder zijn stoel vandaan haalde, ik nog nooit zulke bange gezichtjes gezien heb. Of Nathan misschien even de spiegel die nog aan 1 draadje bungelde eraf wilde snijden… Ach ja, waarom ook niet. Na dit alles de taxi chauffeur vriendelijk verzocht ons op een normale manier verder te vervoeren en bij het hotel af te zetten. Naar zijn fooi kon hij in ieder geval fluiten, mafkees. Uiteindelijk na een partij herrie en het idee alsof er een full moon party onder ons raam bezig was, toch in slaap gevallen. De dag erna zijn Liliane, Marjan en Nathan vroeg vertrokken richting het busstation van Dar es Salaam om vanaf daar 10 fantastische uren in een bus richting Arusha te zitten met een hele illegale kuikenhandel boven ons hoofd. Wie dat nou weer bedacht had om dat mee te nemen.. De busmeneer wist overigens van niets want toen wij vroegen of er misschien kuku’s (kippen) in de bus waren, ontkende hij dit en begon hard te lachen. Tijdens een tussenstop hebben wij toch stiekem gecheckt wat er nou in de beruchte doosjes waar het gepiep uit kwam zat, en het waren toch echt kuku’s!
Tamara en Carlijn waren ook al vroeg vertrokken richting het vliegveld om daar Stefan en Sven op te halen. Na een lange tijd wachten op het vliegveld zijn zij met zijn vieren naar Arusha gevlogen en daar hebben we s’avonds met zijn allen heerlijk gegeten in een ‘mzungu-restaurant’. Daniel, de organisator van de safari, was er ook en had de hele planning voor de komende dagen uitgelegd. De volgende ochtend, na weer een nacht ‘geslapen’ te hebben met dit keer een fantastische band onder ons raam, zijn we met zijn zevenen in de jeep gestapt en begon de safari! We waren samen met Mozes en Richard. Mozes was de chauffeur en onze grote dierenkenner in een, Richard was onze personal-kok. De eerste dag hebben wij het Tarangire park bewonderd. Hier werden al de eerste prachtige dieren en landschappen gespot. S’avonds kregen we na het diner nog een heerlijke merry christmas taart als toetje met kaarsjes en dansende afrikanen, alles erop en eraan! Om toch een beetje in de kerststemming te blijven. Na de eerste nacht kamperen stond het serengeti park op het programma. Die avond sliepen we midden in het serengeti park op een ‘camping’ waar de waterbuffels bij aankomst maar een paar 100 meter van onze tenten vandaan stonden. S’nachts hebben we heerlijk genoten van alle huilende hyena’s die we-willen-niet-eens-weten-hoe-dichtbij de camping liepen. De dag erop zijn we weer door het serengeti park gereden en zijn we uiteindelijk naar de ngorogoro krater gereden. Hier sliepen we weer in tentjes op een hele bijzondere plek! Op de rand van de krater. Prachtig uitzicht en heel bizar om daar wakker te worden met de prachtige zonsopgang. De laatste dag zijn we de ngorogoro krater in gegaan, WAUW! De ngorogoro krater is blijkbaar niet voor niets het 8e wereldwonder. Uiteindelijk kunnen we met trots zeggen dat we in deze 4 geweldige dagen de hele big five hebben gespot! En naast de Olifanten, waterbuffels, een luipaard, leeuwen en neushoorns zijn er ook heel veel zebra’s, giraffen, impala’s, apen, hyena’s, stuisvogels, gnoe’s, gazelles, topi’s, cheetah’s, flamingo’s, jakhalzen en nog heel-veel-dieren-waarvan-ik-de-naam-even-niet-kan-bedenken tegen gekomen. En voor de vogelliefhebbers onder ons; voor de lijst met gespotte vogels en prachtige foto’s daarvan: 06-SVEN.
Word vervolg.