Je bekijkt de reis...
Minor op Zanzibar
Reisverslag Onze eerste dagen op Zanzibar
19 november 2014
|
Aantal keer bekeken
565
Aantal reacties
20
Chukwani,
Tanzania
a
A
Onze eerste dagen op Zanzibar
Lieve allemaal, Jambo!
Hier ons eerste reisblog vanuit een hele andere wereld genaamd: Zanzibar. Na een prima vlucht kwamen wij ‘s nachts aan op het vliegveld van Zanzibar, wat je beter kunt beschrijven als een partytent maar dan van steen met een bureau waarop onze koffers klaar stonden (gelukkig waren deze wel aangekomen…)
Buiten werden we opgewacht door Lameck, de touroperator van Dina Foundation (onze plaatselijke organisatie hier). Met negen koffers in een busje werden we naar het vrijwilligershuis gebracht. Het was letterlijk en figuurlijk een donkere bumpy ride waarmee onze eerste ervaring binnen was. Het huis zag er van buiten precies zo uit als op de foto’s. Eenmaal binnen was het wel even schrikken, maar alles went zeggen ze dan… Het was overigens heel erg warm met onze spijkerbroeken en truien nog aan maar gelukkig was daar (onze grootste angst) een ijskoude douche, heerlijk! Rondleiding door het huis, slaapkamers ingedeeld, koffers overhoop gegooid, klamboe’s opgehangen en ingesprayt met DEET gingen we dan eindelijk om 02.00 uur slapen.
Veel spanning, 10 muggenbulten en een slechte nachtrust later zaten we om 07.00 weer fris en fruitig aan de ontbijttafel. Ontbijt bestaat uit toast met suiker, jam, pindakaas of omelet, prima te doen! Veel mensen van de organisatie komen kennis met ons maken en ons vrijwilligersvisum wordt geregeld. In het huis zitten nog een aantal andere vrijwilligers (Nederlands, Zuid-Afrikaans).
Aangezien we in de nacht aankwamen hebben we nog weinig van de omgeving kunnen zien. Die ochtend scheen een heerlijk zonnetje en zijn we samen met Lameck de buurt gaan verkennen. Hij nam ons mee naar Stone Town (de hoofdstad van Zanzibar). Dit met het plaatselijke vervoer hier in Zanzibar: de Daladala. Het is de moeite waard om dit vervoersmiddel even te googelen. Het is een open busje met een aantal bankjes waar mensen zich letterlijk in proppen! Mensen zitten op elkaars schoot, zitten in het gangpad en hangen aan de Daladala. Totaal niet te vergelijken met het openbaar vervoer in Nederland waar vreemden niet eens naast elkaar gaan zitten in de tram. Af en toe wordt er gerammeld met wat geld en moet je betalen voor je rit (300 shilling = 0,15 cent). Om de Daladala te stoppen moet je op de zijkant van het voertuig slaan, echt een belevenis.
Stone Town is ontzettend druk, vies en stoffig met een wirwar aan straatjes met winkeltjes.
De foodmarket die we die avond hebben bezocht was ontzettend sfeervol en bijzonder. Heel veel kraampjes met allerlei klaargemaakt, typisch Afrikaans, eten. De eerste grenzen werden verlegd door het eten van witte haai en baracuda vis, jammie! Verder heel veel gekruid vlees, brood, pizza’s, groenten en sappen (van suikerriet, gember en citroen). Overigens wordt doordeweeks voor ons gekookt (ontbijt, lunch en diner) door onze lieve huisvrouw Aurelia. Dat eten is ook weer even wennen maar best lekker. Het weekend hebben we ook veel op het strand doorgebracht. Doordeweeks loopt ons project maar in het weekend zijn wij vrij en is kantoor gesloten. In de buurt is een mooi strandje waar we heerlijk kunnen relaxen.
De mensen zijn hier ontzettend aardig en beleefd. Je ziet veel terug van de Islamitische cultuur en tradities in gebouwen, moskee’s en de klederdracht van vrouwen. We worden wel veel aangekeken en ze roepen dan ‘Mzungu’ , wat ‘blanke’ betekent. We leren van iedereen woorden Swahili en kunnen al tellen in het Swahili. De kinderen vinden ons heel interessant en willen veel van ons weten en aan ons zitten.
Maandag was onze eerste projectdag. Na een wandeling van een half uur door de stromende regen kwamen we aan bij het kantoor. Vanaf daar werden we begeleid door Emanuel naar de primary school; Step Up Academy. Ook hier wordt ons weer duidelijk hoe groot het verschil met Nederland is. Jullie kennen allemaal die beelden op tv wel. Klaslokaaltjes in een gebouwtje zonder ramen met een aantal schoolbanken en een krijtbord. De kinderen lopen allemaal heel netjes in uniform. De leeftijd van de kinderen varieert tussen de 4 en de 17 jaar. We werden heel hartelijk verwelkomd door de directeur van de school. Met haar hebben we veel gepraat over wat we wilden gaan doen. Ze spreken erg goed Engels maar toch blijft het lastig om precies onze wensen te verwoorden. Zo werden we opeens voor de klas gezet om de kinderen les te geven. Hier waren we eigenlijk niet zo goed op voorbereid… improvisatieshow 1.0 werd geboren. We hebben met de kinderen gepraat over de onderwerpen seks, HIV en het menselijk lichaam. Dit ging eigenlijk heel goed maar het niveau van de kinderen verschilt. Ook de cultuur speelt een grote rol waardoor er over sommige onderwerpen niet graag gesproken wordt. Op de vraag; wat is het verschil tussen mannen en vrouwen, kregen we het volgende antwoord: vrouwen kunnen koken, de vloer vegen en wassen. De emancipatie hier is dus nog ver te zoeken. We merken dat kinderen nog weinig kennis hebben over HIV en seksualiteit. Per klaslokaal bestaat er één science leerboek waar twee bladzijden over HIV/AIDS in staan. De kinderen kunnen precies de letters A-I-D-S opsommen maar weten niet wat hiervan de betekenis is. Na navragen denken sommige kinderen dat je van bijvoorbeeld knuffelen HIV/AIDS kan krijgen. Werk aan de winkel dus. Bij thuiskomst voor lunch chappati’s gegeten (typisch Zanzibar’s gerecht) met bruine bonen saus.
Dinsdag opnieuw de Step Up Academy bezocht met deze keer een duidelijk plan. We hebben de kinderen Galgje geleerd, wat ze fantastisch vonden. We hebben dit natuurlijk wel gedaan met leerzame woorden. De kinderen lijken heel erg uit te kijken naar onze komst. Ze zijn dolenthousiast, willen ons allemaal aanraken en met ons spelen.
De rest van de planning voor onze weken is al gemaakt maar daarover in onze volgende blog meer!
Kwaheri en veel liefs uit Zanzibar!
Hier ons eerste reisblog vanuit een hele andere wereld genaamd: Zanzibar. Na een prima vlucht kwamen wij ‘s nachts aan op het vliegveld van Zanzibar, wat je beter kunt beschrijven als een partytent maar dan van steen met een bureau waarop onze koffers klaar stonden (gelukkig waren deze wel aangekomen…)
Buiten werden we opgewacht door Lameck, de touroperator van Dina Foundation (onze plaatselijke organisatie hier). Met negen koffers in een busje werden we naar het vrijwilligershuis gebracht. Het was letterlijk en figuurlijk een donkere bumpy ride waarmee onze eerste ervaring binnen was. Het huis zag er van buiten precies zo uit als op de foto’s. Eenmaal binnen was het wel even schrikken, maar alles went zeggen ze dan… Het was overigens heel erg warm met onze spijkerbroeken en truien nog aan maar gelukkig was daar (onze grootste angst) een ijskoude douche, heerlijk! Rondleiding door het huis, slaapkamers ingedeeld, koffers overhoop gegooid, klamboe’s opgehangen en ingesprayt met DEET gingen we dan eindelijk om 02.00 uur slapen.
Veel spanning, 10 muggenbulten en een slechte nachtrust later zaten we om 07.00 weer fris en fruitig aan de ontbijttafel. Ontbijt bestaat uit toast met suiker, jam, pindakaas of omelet, prima te doen! Veel mensen van de organisatie komen kennis met ons maken en ons vrijwilligersvisum wordt geregeld. In het huis zitten nog een aantal andere vrijwilligers (Nederlands, Zuid-Afrikaans).
Aangezien we in de nacht aankwamen hebben we nog weinig van de omgeving kunnen zien. Die ochtend scheen een heerlijk zonnetje en zijn we samen met Lameck de buurt gaan verkennen. Hij nam ons mee naar Stone Town (de hoofdstad van Zanzibar). Dit met het plaatselijke vervoer hier in Zanzibar: de Daladala. Het is de moeite waard om dit vervoersmiddel even te googelen. Het is een open busje met een aantal bankjes waar mensen zich letterlijk in proppen! Mensen zitten op elkaars schoot, zitten in het gangpad en hangen aan de Daladala. Totaal niet te vergelijken met het openbaar vervoer in Nederland waar vreemden niet eens naast elkaar gaan zitten in de tram. Af en toe wordt er gerammeld met wat geld en moet je betalen voor je rit (300 shilling = 0,15 cent). Om de Daladala te stoppen moet je op de zijkant van het voertuig slaan, echt een belevenis.
Stone Town is ontzettend druk, vies en stoffig met een wirwar aan straatjes met winkeltjes.
De foodmarket die we die avond hebben bezocht was ontzettend sfeervol en bijzonder. Heel veel kraampjes met allerlei klaargemaakt, typisch Afrikaans, eten. De eerste grenzen werden verlegd door het eten van witte haai en baracuda vis, jammie! Verder heel veel gekruid vlees, brood, pizza’s, groenten en sappen (van suikerriet, gember en citroen). Overigens wordt doordeweeks voor ons gekookt (ontbijt, lunch en diner) door onze lieve huisvrouw Aurelia. Dat eten is ook weer even wennen maar best lekker. Het weekend hebben we ook veel op het strand doorgebracht. Doordeweeks loopt ons project maar in het weekend zijn wij vrij en is kantoor gesloten. In de buurt is een mooi strandje waar we heerlijk kunnen relaxen.
De mensen zijn hier ontzettend aardig en beleefd. Je ziet veel terug van de Islamitische cultuur en tradities in gebouwen, moskee’s en de klederdracht van vrouwen. We worden wel veel aangekeken en ze roepen dan ‘Mzungu’ , wat ‘blanke’ betekent. We leren van iedereen woorden Swahili en kunnen al tellen in het Swahili. De kinderen vinden ons heel interessant en willen veel van ons weten en aan ons zitten.
Maandag was onze eerste projectdag. Na een wandeling van een half uur door de stromende regen kwamen we aan bij het kantoor. Vanaf daar werden we begeleid door Emanuel naar de primary school; Step Up Academy. Ook hier wordt ons weer duidelijk hoe groot het verschil met Nederland is. Jullie kennen allemaal die beelden op tv wel. Klaslokaaltjes in een gebouwtje zonder ramen met een aantal schoolbanken en een krijtbord. De kinderen lopen allemaal heel netjes in uniform. De leeftijd van de kinderen varieert tussen de 4 en de 17 jaar. We werden heel hartelijk verwelkomd door de directeur van de school. Met haar hebben we veel gepraat over wat we wilden gaan doen. Ze spreken erg goed Engels maar toch blijft het lastig om precies onze wensen te verwoorden. Zo werden we opeens voor de klas gezet om de kinderen les te geven. Hier waren we eigenlijk niet zo goed op voorbereid… improvisatieshow 1.0 werd geboren. We hebben met de kinderen gepraat over de onderwerpen seks, HIV en het menselijk lichaam. Dit ging eigenlijk heel goed maar het niveau van de kinderen verschilt. Ook de cultuur speelt een grote rol waardoor er over sommige onderwerpen niet graag gesproken wordt. Op de vraag; wat is het verschil tussen mannen en vrouwen, kregen we het volgende antwoord: vrouwen kunnen koken, de vloer vegen en wassen. De emancipatie hier is dus nog ver te zoeken. We merken dat kinderen nog weinig kennis hebben over HIV en seksualiteit. Per klaslokaal bestaat er één science leerboek waar twee bladzijden over HIV/AIDS in staan. De kinderen kunnen precies de letters A-I-D-S opsommen maar weten niet wat hiervan de betekenis is. Na navragen denken sommige kinderen dat je van bijvoorbeeld knuffelen HIV/AIDS kan krijgen. Werk aan de winkel dus. Bij thuiskomst voor lunch chappati’s gegeten (typisch Zanzibar’s gerecht) met bruine bonen saus.
Dinsdag opnieuw de Step Up Academy bezocht met deze keer een duidelijk plan. We hebben de kinderen Galgje geleerd, wat ze fantastisch vonden. We hebben dit natuurlijk wel gedaan met leerzame woorden. De kinderen lijken heel erg uit te kijken naar onze komst. Ze zijn dolenthousiast, willen ons allemaal aanraken en met ons spelen.
De rest van de planning voor onze weken is al gemaakt maar daarover in onze volgende blog meer!
Kwaheri en veel liefs uit Zanzibar!
Foto's bij verslag (16)
Reacties (20)
19 november 2014 14:32 | Door: Marco
Mambo Poa,
Karibu Zanzibar,
Jinsi na wewe?
Leuk jullie verhaal te lezen en komt veel bekend voor. Heel veel plezier en natuurlijk succes!
Ik blijf jullie volgen.
Badai!
Marco
19 november 2014 15:00 | Door: Evelyne
Tam! Leuk om te lezen hoe de eerste dagen zijn geweest!! Het klinkt allemaal heel indrukwekkend, jullie zullen vast een onvergetelijke tijd hebben. Heel veel plezier en succes met alles en leuk dat ik je zo kan volgen :)
Kus Evelyne
19 november 2014 15:32 | Door: Diane
Woh, het is dus echt een wereld van verschil! Jullie zullen alles hier erg waarderen. Ontzettend leuk om te lezen wat jullie meemaken. Graag zie ik het volgende verslag tegemoet.
Geniet met volle teugen.
Groetjes Diane
19 november 2014 15:34 | Door: Oma Henny
Lieve Carlijn
Wat leuk om jullie eerste verhaal te lezen. 'N geweldige ervaring en veel succes. Ben en blijf verlangen naar jullie verslag.
Dikke kus, oma Henny
19 november 2014 16:52 | Door: Anne, Jelle, William & Lisa
Hee lieve klasgenoten,
Super om jullie eerste belevenissen te lezen! De cultuurverschillen komen bekend voor hier op Sal!
Heel veel succes en veel plezier nog! we gaan jullie verhalen volgen.
Groetjes, Anne, Jelle, William & Lisa
P.S. Nathan, houd je het nog vol met de vrouwen? haha ;)
19 november 2014 18:18 | Door: Hans, Grada, trotse vader en moeder
Hallo Zanzibar gangers,
Wat een prachtig verhaal, fantastisch dat jullie er zo van genieten. Wij kijken nu al uit naar het volgende blog.
Groeten Hans en Grada
19 november 2014 19:08 | Door: Carla en Jos
Meiden en Nathan,
Wat heerlijk dat jullie het zo fijn hebben! Wij zijn supertrots!
19 november 2014 19:13 | Door: Dion en Gerrie
Wat een super gaaf verhaal!! Echt leuk om jullie zo te volgen.
Geniet vooral heel erg van alle bijzondere ervaringen,
groetjes Dion en Gerrie
19 november 2014 19:14 | Door: Monique
Hee Tamara,
Wat een leuk verhaal zeg. Leuk om iedere keer een berichtje te krijgen en de foto's te zien.
Jammer dat het zo ver weg is, zou wel even een paar dagen mee willen lopen met jullie.
Volgens mij zijn jullie al aardig gewend. Heel veel succes komende weken, en ik kijk uit naar jullie volgende verslag. Groetjes van tante Monique xx
19 november 2014 20:16 | Door: Erik en Jolanda
Hoi Tamara en medestudenten ..wat een geweldige indruk hebben wij na het lezen en zien van jullie verhaal en foto' s. Inderdaad kijken we uit naar jullie volgend schrijven. Succes en veel plezier gewenst. Liefs Erik en Jolanda xx.
19 november 2014 21:00 | Door: gerrit
Hartstikke leuk die foto's ik herken het een beetje van dar es salam.
Leuke niuwsbrief ga zo door.veel plezier ben ook blij dat de reis goed is verlopen.volg met veel interesse jullie verdere verblijf daar.gr gerrit van beem ah1151
19 november 2014 21:55 | Door: Anja Bakker
He Tamara, geweldig gaaf wat jullie beleven en ontdekken. Leuk om te lezen!
19 november 2014 23:03 | Door: Willy vd Burgt
Hoi Nathan en meisjes,
Wat is dit geweldig leuk om jullie zo te kunnen volgen.
Hartstikke leuke foto's, heel veel succes en plezier daar en ik kijk uit naar jullie volgende blog.
Groetjes Willy.
19 november 2014 23:09 | Door: kimberlyanne
Leuk verhaal Car! Succes en veel plezier. Ik lees graag weer jullie volgende belevenissen.
20 november 2014 04:21 | Door: Larissa (en Ava-Lente;)
Dag mooie Mzungu meiden,
Jeeeetje... Wat een bijzondere tijd. Superleuk om te lezen! Fijn dat alles goed met jullie gaat en wat tof om te horen dat jullie daar echt
wat kunnen toevoegen aan kennis en ervaring.
Heel veel succes daar op het schooltje, een hele uitdaging lijkt me.
Liefs,
Van ons
20 november 2014 09:10 | Door: Eva
Hey Carlijn,
Wat leuk om jullie eerste belevenissen te lezen!
Een bijzondere ervaring die jullie nooit meer zullen vergeten!
Veel succes met jullie project en het goede werk wat jullie daar doen!
Ik kijk uit naar de volgende blog!
Liefs Eva
20 november 2014 17:41 | Door: Jacqueline Sander
Ha Carlijn en reisgenoten ! Dank voor het beeldend geschreven mooie verslag !! Veel succes en plezier !! Liefs, Jacqueline
20 november 2014 21:23 | Door: opa en oma
Hoy vrouwtje
we hebben net je reisverslag gelezen wat een mooi huis hebben jullie ben je al op het strand geweest makkelijk he dat je geen eten hoef te koken. jullie worden nog verwend verder heel veel liefs en een dikke kus van opa en oma dag lieverd
21 november 2014 14:46 | Door: sonja
Hallo Nathan en de dames
Heel leuk dat jullie het zo naar jullie zin hebben en wat een bijzondere fotos veel plezier verder
Groetjes Sonja
11 december 2014 10:53 | Door: Marijke Vrijenhoef
Hallo Tamara. Wat leuk om jullie verslag te lezen en foto's te zien. Fijn dat het goed gaat !En jullie het naar je zin hebben. Wat leuk dat Sven straks met de kerstdagen naar je toe komt, dat is iets om naar uit te kijken. Heel veel plezier en lieve groeten van Marijke en Henk. xxx